ถิ่นกำเนิดนกตีทอง
นกตีทองมีถิ่นกำเนิด ในทวีปเอเชีย พบได้ตั้งแต่ประเทศปากีสถาน อินเดีย ศรีลังกา จีน เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และอินโดนีเซีย สำหรับประเทศไทย พบได้ทุกภาค ยกเว้นภาคใต้ฝั่งตะวันตก
ลักษณะนกตีทอง
เป็นนกสายพันธุ์หนึ่งที่มีลักษณะที่สวยงามและเป็นที่นิยมในการเลี้ยงเป็นนกสวยงามในสวนสัตว์หรือสวนนกส่วนตัว ลำตัวของนกตีทองมีขนาดประมาณ 16 เซนติเมตร โดยลำตัวทั้งหมดมีขนแข็งจำนวนมาก โดยเฉพาะที่โคนปาก ทำให้ดูมีความแข็งแรง หัวของนกตีทองโตเท่ากับลำตัว พร้อมด้วยคอที่สั้น และขาที่สั้น นกตีทองมีปากใหญ่และมีลักษณะเป็นปากที่เหมาะสำหรับการกัดอาหาร
พฤติกรรมนกตีทอง
นกตีทองเป็นนกที่ชอบอยู่รวมกันเป็นฝูงเล็ก ๆ บางครั้งอาจพบเป็นฝูงใหญ่บนต้นไทรที่ออกผลมาก นกตีทองเป็นนกที่ตื่นตัวและว่องไว มักส่งเสียงร้องเตือนภัยเมื่อพบอันตราย และมีเสียงร้องที่ไพเราะ มีลักษณะเป็นจังหวะสม่ำเสมอคล้ายเสียงคนตีทอง เสียงร้องของนกตีทองมักได้ยินในตอนเช้าและตอนเย็น เสียงร้องของนกตีทองเป็นเอกลักษณ์และเป็นที่จดจำได้ง่าย
การผสมพันธุ์ของนกตีทอง
นกตีทองจะผสมพันธุ์ในช่วงฤดูร้อน นกตัวผู้จะร้องเสียงดังเพื่อดึงดูดความสนใจของนกตัวเมีย เมื่อนกตัวเมียตกลงใจผสมพันธุ์ นกทั้งสองจะสร้างรังร่วมกัน โดยรังของนกตีทองทำจากกิ่งไม้และใบไม้แห้ง วางไข่ครั้งละ 4-5 ฟอง ใช้เวลาฟักไข่ประมาณ 14 วัน ลูกนกจะฟักออกจากไข่พร้อมที่จะบินได้ภายใน 1-2 สัปดาห์
การหาอาหารของนกตีทอง
นกตีทองเป็นนกกินผลไม้และแมลง อาหารหลักได้แก่ ผลไม้สุก เช่น ลูกไทร ลูกหว้า ลูกมะเม่า และผลไม้เถาบางชนิด นอกจากนี้ยังกินแมลง เช่น แมลงเม่า แมลงปีกแข็ง และผีเสื้อ นกตีทองมักหาอาหารอยู่ตามต้นไม้สูง ๆ โดยการใช้ปากขนาดใหญ่จิกกินผลไม้สุก หรือใช้ปากแหลมจิกแมลง
อ่านเพิ่มเติมได้ที่ : Birdiaries.com
บทความอื่นๆ ที่น่าสนใจ : นกกระเรียน
