ถิ่นกำเนิดนกหัวขวาน

ถิ่นกำเนิดของนกหัวขวานนั้นยังไม่เป็นที่แน่ชัดนัก แต่เชื่อว่าน่าจะมีถิ่นกำเนิดในทวีปยูเรเชียและเอเชีย มีการกระจายพันธุ์ไปทั่วโลก ยกเว้นทวีปออสเตรเลีย นิวซีแลนด์ และมาดากัสการ์ พบประมาณ 200 ชนิด ในประเทศไทยพบได้ราว 36 ชนิด

ลักษณะนกหัวขวาน

ปากยาวและแหลม ปลายปากแหลมโค้งคล้ายลิ่ม ใช้ในการเจาะไม้เพื่อหาอาหารและสร้างรัง
หัวโต มักมีหงอนหรือขนที่บริเวณหัว
หางสั้น มักเป็นรูปลิ่ม
เล็บเท้าแหลมคม ใช้ในการเกาะเกี่ยวต้นไม้
ขาสั้น ใช้ในการไต่ต้นไม้
ลำตัวมีขนปกคลุมหนาแน่น ขนมีสีสันแตกต่างกันไปตามชนิด

ถิ่นอาศัยของนกหัวขวาน

คือป่าไม้ทุกประเภท ทั้งป่าดิบชื้น ป่าดิบแล้ง ป่าเต็งรัง ป่าเบญจพรรณ ป่าชายเลน เป็นต้น นกหัวขวานบางชนิดสามารถปรับตัวให้อาศัยอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เป็นเมืองได้ เช่น นกหัวขวานใหญ่สีเทา (Mulleripicus pulverulentus) ที่พบได้ทั่วไปในกรุงเทพฯ

อาหารของนกหัวขวาน

ได้แก่ แมลง ด้วง ปลวก มอด แมงมุม งูขนาดเล็ก และสัตว์ขนาดเล็กอื่นๆ นกหัวขวานใช้ปากและลิ้นยาวในการหาอาหาร โดยจะเจาะไม้เพื่อหาแมลงที่ซ่อนอยู่ใต้เปลือกไม้หรือเนื้อไม้